woensdag 27 april 2016

Lachen bij 'De Kwis"

In de boeken van John Bayley over zijn vrouw Iris Murdoch, een beroemd schrijfster en filosofe die de ziekte van Alzheimer kreeg, las ik dat Iris graag naar de teletubbies keek. Toen ik het jaren geleden las, dacht ik: "Wat raar! Een programma voor heel kleine kinderen. Wat intriest." Intriest? Iris voelt zich heel gelukkig als ze naar de 'konijntjes' kijkt in een lief virtual reality-landschap. Ze is gefascineerd door die teletubbies.
Bij Gert zie ik een zelfde fenomeen. Gert wordt heel vrolijk van tv-programma's als 'Cojones' en sinds kort 'De Kwis'. Vrienden van ons hebben oude afleveringen op een dvd gezet, zodat ik elk moment van de dag Gert naar 'De Kwis' kan laten kijken. En echt elke keer wordt hij er vrolijk van. Niet dat hij de grapjes begrijpt, maar de vrolijke gezichten, de liedjes en de snelle, korte berichten laten hem lachen. Het is even wennen. Maar wat geeft het. Als deze programma's Gert vrolijk maken, kijken we desnoods de hele dag!

3 opmerkingen:

  1. Goede morgen simone, mooi om te lezen dat je weer wat energie heb kunnen bij tanken.
    ook het stukje van wat bedoel je, moeilijk is het om te begrijpen wat de dementie met je partner doet.

    dan is de waarde van die lach veel meer waard dan alle
    andere verdrietige dingen. fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ontroerend dat je zo kan meebewegen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn vader wordt rustig van natuurfilms en van klassieke muziek

    BeantwoordenVerwijderen