Bang voor alles

Gert: "Ik ben overal bang voor:

• dat Simone iets overkomt
• dat Bonne wegloopt
• dat ik domme dingen zeg
• dat ik alles uit mijn handen laat vallen
• dat ik van alles kapot maak

maar vandaag even niet; nu ben ik blij!"

Opgesloten

Het zou je maar gebeuren: opgesloten zitten in het toilet van een theater. Het overkwam Gert afgelopen woensdagavond. Volgens hem had de schoonmaker een wigje onder de deur laten zitten, waardoor hij de deur niet meer open kreeg. Of zou het komen dat Gert niet meer wist hoe hij het slot van de deur kon krijgen? Misschien ging het slot een beetje stroef. Een technicus van het theater, waar wij een voorstelling van Klaas van der Eerden gingen kijken, kwam na een minuut of tien aanlopen en bevrijdde Gert. De deur ging open en Gert bleef rustig staan. Hoe anders zou ik het ondergaan hebben! En geloof het of niet: ondanks die slechte start van de avond hebben we een prachtige voorstelling gezien.  

Wanneer ben ik jarig?

Gert: derde rij van boven, tweede kind van links, op de basisschool

Het is voor Gert heel moeilijk te onthouden welke dag het is, welke maand en welk jaar. Dat wist ik al wel. Het vergeten van data is een van de eerste opvallende verschijnselen bij Alzheimer. Net als het niet meer kunnen tekenen van een klok of het nakomen van afspraken. De laatste dagen valt me op dat Gert ook niet meer weet wat bepaalde feestdagen inhouden. Oudejaarsavond zei hem niets meer. Maar ook het feit dat hij morgen jarig is, kan hij maar niet vastzetten in zijn geheugen. Hoe vaak ik het ook zeg. Hij vraagt me geregeld wat dat dan is: jarig zijn. Op de groep maakte hij er vanmiddag een grapje van: "Ben ik morgen jarig? Laat ik nou toch denken dat dat de 14e pas was?"

We zijn weer online

Afgelopen weekend heb ik de Experia-box van KPN zelf geïnstalleerd. Ik ben BERETROTS. Na een week geen telefoon en geen internet kunnen we weer mailen, googlen en de Ipad gebruiken. Natuurlijk zou Gert het vroeger in een uurtje voor elkaar hebben gehad en had ik een halve dag nodig, maar toch!

Oudejaarsdag was een niet-leuke dag. Het was een nare, grijze dag. Wijzelf waren ook een beetje somber. Gert zat erover in dat het steeds slechter met hem gaat en ik zag vreselijk op tegen de  toekomst, dat wat ons nog te gebeuren staat. Lopen met Bonne in het bos hielp niet. En dan deed de telefoon het ook nog niet! Mijn mobiel kon ik door een of ander veranderd systeem niet opwaarderen (dat zou vijf werkdagen duren!) en Gerts oude mobieltje moesten we eerst opladen. We hadden het gevoel dat iedereen ons verlaten had. En - om het sombere gevoel compleet te maken - de oliebollen bij Albert Heyn waren ook nog eens op. Bij mij zakte de nare stemming in de loop van de dag weg, maar Gert begreep tegen twaalven nog steeds niet dat het oudejaarsavond was. Dat maakte mij weer verdrietig. Afijn, oudejaar hebben we gehad.

Op nieuwjaarsdag (woensdag) deed de telefoon het nog niet. KPN gebeld: onze Experia-box (modem) bleek kapot te zijn. Zaterdag zouden we een nieuwe bezorgd krijgen. Gelukkig kon ik met Gerts mobieltje wat familie waarschuwen dat wij alleen mobiel te bereiken waren. Belangrijk, want mijn en Gerts verjaardag vallen begin januari. Toen ik mijn verhaal aan Gerts broer vertelde, zei hij: "Simone, nu je in een andere fase van je leven gekomen bent: wordt het geen tijd om een nieuwe mobiel te kopen?" Hij heeft eigenlijk wel gelijk. Mijn mobieltje is een van de eerste Nokia's, een exemplaar dat Gert ooit van zijn broer kreeg en dat ik nu gebruik sinds Gert zijn mobieltje niet meer kan gebruiken. Zal ik het doen?