Het weekend van 20 en 21 februari in 1982, toen in Assen het WK schaatsen gereden werd, was het erg koud. Met vrienden stonden Gert en ik op de tribune te kleumen. Sjaals, mutsen, wanten en dikke sokken in klompen: het hielp allemaal niet. Bovendien waren er uren waarin niet geschaatst werd vanwege sneeuwval. Je moest iets doen om jezelf warm te houden. In de polonaise dus, dat hielp. Een van de liedjes die wij ons nog altijd goed herinneren, was het liedje
Wij vieren feest dus weg met de malaise
Want het is nu tijd voor de polonaise hollandaise
Van hier tot Oeteldonk
Gert herinnert zich zelfs nu de woorden nog. Op het carnavalsfeest gisteren op de groep heeft hij het weer kunnen zingen. Ik geef toe: we hadden een beetje geoefend!
Bonne & co is een weblog over ons: de hond Bonne en zijn baasje Simone. In september 2016 is mijn lieve man Gert en Bonnes allerliefste baas op 61-jarige leeftijd overleden. Gert heeft zo'n 10 jaar moeten leven met de ziekte van Alzheimer. Dit weblog gaat over de manier waarop ik met Bonne met het verlies van Gert omga.
zaterdag 14 februari 2015
maandag 2 februari 2015
Harpers Bizarre
In de jaren zestig werd Gert fan van Harpers Bizarre.
Volgens Wikipedia:
Harpers Bizarre was an American pop-rock band of the 1960s, best known for their Broadway/Sunshine Pop sound and their remake of Simon & Garfunkel's "The 59th Street Bridge Song (Felin' Groovy)."
Gert kocht alle lp's en koesterde ze. Hij was er niet blij mee als ik een van deze platen opzette. Er zouden krassen op kunnen komen. Afgelopen week had Gert ze in onze platenkast gevonden. Hij liep er regelmatig mee door het huis, haalde de platen uit de hoezen, 'sorteerde' ze en zette ze vervolgens achter de bank. "Daar staan ze veilig." In een van de hoezen zat ook nog een singletje. Die was er waarschijnlijk uitgevallen. Want hoe zou het anders komen dat op een zeker moment Bonne met het plaatje liep te spelen? Ik werd boos op Bonne (direct in de bench met die hond!), heel erg boos op Gert ("Laat die platen nou toch niet slingeren! Dat singletje zit nu onder de krassen en is niet meer te spelen. Je bent er altijd zo zuinig op!") en uiteindelijk woedend op mezelf (Want het zijn maar spullen; wat maakt het nou eigenlijk uit?!). Toen de adrenaline bij mij gezakt was, hebben we het weer goed gemaakt: we hebben een lp van Harpers Bizarre opgezet en samen op de bank zitten luisteren. Prachtig!
Volgens Wikipedia:
Harpers Bizarre was an American pop-rock band of the 1960s, best known for their Broadway/Sunshine Pop sound and their remake of Simon & Garfunkel's "The 59th Street Bridge Song (Felin' Groovy)."
Gert kocht alle lp's en koesterde ze. Hij was er niet blij mee als ik een van deze platen opzette. Er zouden krassen op kunnen komen. Afgelopen week had Gert ze in onze platenkast gevonden. Hij liep er regelmatig mee door het huis, haalde de platen uit de hoezen, 'sorteerde' ze en zette ze vervolgens achter de bank. "Daar staan ze veilig." In een van de hoezen zat ook nog een singletje. Die was er waarschijnlijk uitgevallen. Want hoe zou het anders komen dat op een zeker moment Bonne met het plaatje liep te spelen? Ik werd boos op Bonne (direct in de bench met die hond!), heel erg boos op Gert ("Laat die platen nou toch niet slingeren! Dat singletje zit nu onder de krassen en is niet meer te spelen. Je bent er altijd zo zuinig op!") en uiteindelijk woedend op mezelf (Want het zijn maar spullen; wat maakt het nou eigenlijk uit?!). Toen de adrenaline bij mij gezakt was, hebben we het weer goed gemaakt: we hebben een lp van Harpers Bizarre opgezet en samen op de bank zitten luisteren. Prachtig!
Abonneren op:
Posts (Atom)