dinsdag 7 maart 2017

Block book

Een grijze dag. Een dicht wolkendek. Een natte wereld. Zo'n dag waarop ik Gert vreselijk mis. Soms probeer ik het gemis weg te drukken: ik ga buiten wandelen met Bonne, ik zet een dvd op met een serie (Borgen) waarvan ik dan een paar afleveringen kijk of een dvd met een mooi popconcert (Willy De Ville), ik leg de puzzel op tafel (5000 stukjes), waag me weer aan een sudoku of begin in een ingewikkeld boek (Bill Bryson, Een kleine geschiedenis van bijna alles). Soms ook geef ik eraan toe: ik ben gewoon verdrietig, ik zet Gerts muziek op en echt lastig: ik ga foto's kijken. Meestal nam ik daar de foto's van de laatste jaren voor, de foto's die op mijn computer en Ipad staan. Sinds enige tijd niet meer. Ik heb namelijk een block book gemaakt, een fotoboekje met uitsluitend foto's van Gert, een Gert die nog blij en vaak lachend de wereld in kijkt. Ik ben er vreselijk blij mee. Wanneer ik ook maar wat onwennig door het huis dool, geen idee heb wat te doen en Gert zo graag om me heen wil hebben, pak ik het block book. In Gerts stoel met Bonne aan mijn voeten bekijk ik de foto's en het gaat weer goed met me.

Toen onze Mop een Mopje was ...

Ben ik nou altijd zo vergeetachtig geweest? Raakte ik voorheen ook helemaal in paniek als ik iets echt niet meer weet? Hoe kan het toch dat ik van alles kwijt ben?

Het was weer eens zover. Onverwachts overviel mij de gedachte dat ik een creditcard nodig heb als ik met vakantie ga deze zomer. Of had ik er al een? Ik vond hem in mijn portemonnee. Maar hoort daar ook een pincode bij? Wat was die code dan? Met behulp van een memory-kaartje, ooit door de Postbank aan de vergeetachtigen onder ons aangeboden, kwam ik op een code. Die code zei me echter niets. Wat nu? Misschien had ik de brief met de code bewaard? Dat mag natuurlijk helemaal niet, maar in mijn verstrooidheid ... Ik voelde een lichte paniek opkomen. Toch maar even zoeken dus. Ik zocht in de meest voor de hand liggende laadjes: natuurlijk vond ik die brief niet. Maar ik vond wel wat anders.

Onder in een van de laadjes vond ik de brief waarin stond dat Gert en ik onze pup konden ophalen. Op een geeltje had ik de afspraak met de fokker geschreven: op 7 juli 2007 moesten we naar Kollumerpomp in Friesland om onze Drentsche patrijshond op te halen. Ik weet nog hoe we naar huis reden: Gert achter het stuur van onze Volvo, ik met Bonne op een handdoek op mijn schoot, aan mijn voeten een zak met brokjes. Bonne zag eruit als een Jack Russel: glad van haar, zijn staartje als een antenne omhoog, stevige poten onder een beweeglijk lijfje, grote lange oren. Gert was gelijk gek op die hond. Hij was vreselijk bezorgd dat Bonne iets zou overkomen. Daarom hield hij Bonne altijd heel strak vast, wat Bonne niet altijd zo leuk vond.