dinsdag 26 augustus 2014

Over spekjes en theeblaadjes

Sinds een jaar of vijf kook ik voor Gert. Daarvoor heeft hij ruim dertig (!) jaar voor mij gekookt. Ik doe vreselijk mijn best om Gert elke dag iets voor te zetten wat hij lust. Nou is Gert niet eens zo moeilijk met eten. Hij lust dan wel geen knoflook, mayonaise, slasaus, witte bonen in tomatensaus of vis, en moet ik niet al te gekke nieuwe dingen bedenken, voor de rest heb ik niet te klagen. Omdat ik zelf geen vlees of vis eet, eet Gert nu ook niet meer alle dagen een ´lappie vlees´. En dan te bedenken dat Gerts vader slager was!

De laatste weken begint Gert wat kieskeuriger te worden met eten. Hij blijft in de keuken vaak dichtbij mij staan en kijkt gespannen wat ik allemaal in de pan doe. Stiekem een teentje knoflook meebakken is er jammer genoeg niet meer bij. Enkele gerechten die Gert pas is gaan eten sinds ik kook, bijvoorbeeld pompoensoep, zegt hij niet te lusten. "Dat lust ik al nooit!" Zo anders dan vroeger, bekijkt hij elke hap warm eten heel secuur of er geen ongerechtigheidjes inzitten. Neem nou de andijviestamppot. Elk minuscuul stukje bot afkomstig van de spekjes dat hij in de stamppot vindt, legt hij met een vies gezicht naast zijn placemat. Met net zo´n vies gezicht laat hij mij de piepkleine theeblaadjes zien die hij onderin zijn theeglas vindt. "Dat lust ik echt niet!" Ik zeg maar niet te veel over die enorme hoeveelheden zout en peper die hij over zijn eten strooit.

dinsdag 19 augustus 2014

Tomatentaart

Afgelopen weekend heb ik flink wat tomaten ingeslagen. Ik meende daarmee de Nederlandse tuinders een beetje te helpen. Bovendien vinden we tomaten erg lekker en gebruiken die in en bij veel gerechten. In tomatentaart bijvoorbeeld. Het recept heb ik uit een kookboekje met hartige taarten. Gert vond de taart heerlijk. Het gekke was alleen dat hij het woord 'tomatentaart' helemaal niet begreep. Hij kon het niet nazeggen en bleef mij heel verwonderd aankijken. Hij had geen idee waar ik het over had. De losse woorden 'taart' en 'tomaten' kende Gert wel, maar de combinatie van die twee woorden zei hem niets. Juist samenstellingen van een of meer woorden en de veranderde betekenis van die woorden binnen die constructies interesseerden Gert altijd mateloos. Denken over taal(grapjes) lijkt er niet meer bij te zijn.

dinsdag 12 augustus 2014

Gedoe in de groep

Drie dagen in de week gaat Gert nu naar 'de groep' (voor Gert: de 'kopgroep') in een ontmoetingscentrum (dagopvang). De groep bestaat inmiddels uit zo'n 12 mensen, die door twee medewerkers van het ontmoetingscentrum begeleid worden. Ze doen allerlei activiteiten op zo'n dag. In Gerts groene-boekje-van-de-dag lees ik dat ze gisterenmorgen na het koffiedrinken gepraat hebben over de vakantie en 's middags naar de fitness zijn geweest, een natuurfilm hebben bekeken en muziek geluisterd hebben. Het was gisteren echt herfstweer. Dus van wandelen is niets gekomen, ook niet heel even met de hond. Een gewone dag, geen problemen.
Dat was vorige week wel anders. Problemen waren er in die week volop. Toen liep het niet goed met een van de medewerkers. Op een of andere manier had die iets gezegd of gedaan wat bij Gert verkeerd gevallen was. Dat kon Gert niet meer uit zijn hoofd zetten. Erger nog: het kwam steeds weer terug. Ook al had Gert (in mijn bijzijn) heel dapper en heel duidelijk gezegd wat hem niet beviel, het bleef in zijn hoofd rondzingen. Bij de volgende bijeenkomst ging het weer mis, en heviger nog. Gert liep 'boos' rond, wilde nergens aan meedoen en wilde van de betreffende medewerker niets aannemen. Hij was vreselijk verdrietig. Ik vond het echt heel ellendig en wist niet wat ik moest doen. In het erop volgend weekend heb ik Gert goed en vaak stevig vastgehouden, veel lekkere dingen voor hem gemaakt, mooie  muziek geluisterd en van alles samen gezongen. Gelukkig lijkt Gert het gebeurde na het weekend bijna te zijn vergeten.

Al dat groen moet weg

Vorige week heeft mijn zwager onze tuin eens flink onder handen genomen. De wingerd werd gekortwiekt, de laurierstruiken een kopje kleiner gemaakt, de meidoornhaag gefatsoeneerd. Dat snoeien heeft nogal wat groen opgeleverd. Gert werd helemaal blij toen hij de flinke hoop groenafval zag. Nou kon hij weer lekker aan het werk. Hij vindt niets heerlijker dan met de snoeischaar elk takje in heel kleine stukjes te knippen. Zo klein dat het dagen duurt voordat Gert de hoop afval in de groenbak heeft. Nou dacht ik heel 'sneaky' af en toe een wat groter takje in de bak te kunnen gooien. Maar dat werkt alleen maar averechts: voordat je het weet, knipt Gert dan alle takjes in de bak nog een keer!