We zijn weer online

Afgelopen weekend heb ik de Experia-box van KPN zelf geïnstalleerd. Ik ben BERETROTS. Na een week geen telefoon en geen internet kunnen we weer mailen, googlen en de Ipad gebruiken. Natuurlijk zou Gert het vroeger in een uurtje voor elkaar hebben gehad en had ik een halve dag nodig, maar toch!

Oudejaarsdag was een niet-leuke dag. Het was een nare, grijze dag. Wijzelf waren ook een beetje somber. Gert zat erover in dat het steeds slechter met hem gaat en ik zag vreselijk op tegen de  toekomst, dat wat ons nog te gebeuren staat. Lopen met Bonne in het bos hielp niet. En dan deed de telefoon het ook nog niet! Mijn mobiel kon ik door een of ander veranderd systeem niet opwaarderen (dat zou vijf werkdagen duren!) en Gerts oude mobieltje moesten we eerst opladen. We hadden het gevoel dat iedereen ons verlaten had. En - om het sombere gevoel compleet te maken - de oliebollen bij Albert Heyn waren ook nog eens op. Bij mij zakte de nare stemming in de loop van de dag weg, maar Gert begreep tegen twaalven nog steeds niet dat het oudejaarsavond was. Dat maakte mij weer verdrietig. Afijn, oudejaar hebben we gehad.

Op nieuwjaarsdag (woensdag) deed de telefoon het nog niet. KPN gebeld: onze Experia-box (modem) bleek kapot te zijn. Zaterdag zouden we een nieuwe bezorgd krijgen. Gelukkig kon ik met Gerts mobieltje wat familie waarschuwen dat wij alleen mobiel te bereiken waren. Belangrijk, want mijn en Gerts verjaardag vallen begin januari. Toen ik mijn verhaal aan Gerts broer vertelde, zei hij: "Simone, nu je in een andere fase van je leven gekomen bent: wordt het geen tijd om een nieuwe mobiel te kopen?" Hij heeft eigenlijk wel gelijk. Mijn mobieltje is een van de eerste Nokia's, een exemplaar dat Gert ooit van zijn broer kreeg en dat ik nu gebruik sinds Gert zijn mobieltje niet meer kan gebruiken. Zal ik het doen?