1-1

In een van de warmste en mooiste weken van mei dit jaar waren Gert en ik op Terschelling. Mijn broer en schoonzus waren een lang weekend mee. Dat gaf mij die dagen niet alleen veel gezelligheid en aanspraak, maar ook de mogelijkheid om te gaan hardlopen en om eindelijk eens naar het Wrakkenmuseum te gaan. Dat Wrakkenmuseum, het kwam er de voorgaande jaren maar niet van. En ik was er wel benieuwd naar. In mijn eentje met Gert zou zo'n bezoek betekend hebben: het museum in en er weer heel snel uit. Maar nu verliep het heel anders. Misschien kwam dat, omdat we met z'n vieren rustig doorliepen. Wellicht was ook Gert net als ik geïmponeerd door al die spullen die uit zee opgevist zijn of anderszins iets met Terschelling te maken hebben. Geen idee, maar we hebben ons in het museum de ogen uit gekeken. En op welke dag dat was, zal ik me blijven herinneren: we liepen net het bijbehorende barretje in toen De Graafschap Ajax op 1-1 zette, wat betekende dat PSV tot verdriet van mijn broer toch landskampioen werd. Gert kreeg dit allemaal niet meer mee. Hij wilde naar huis.