Het was me niet eerder opgevallen: al die verschillende vloertegels in het boerderijtje op Terschelling, waar we al verscheidene keren geweest zijn. Bij de overgang van de ene naar de andere soort tegel tilde Gert zijn voeten hoog op. Het moeilijkst waren de vloerdelen die donker van kleur waren. Schuifelend bewoog Gert zich over de donkerrood geverfde planken, bijna struikelend over het opstapje.
Thuis was me ook al opgevallen dat de grijze tegels in de hal en de keuken voor Gert lastig zijn. Ik dacht eerst dat het kwam, omdat hij van de trap af stapte de hal in. Maar het werd me steeds meer duidelijk dat het de kleur van de tegels is. Ook op een zwart matje bij de buitendeur durft Gert bijna niet te gaan staan. Wat zou hij zien? Een gat?
goedemorgen simone, dat voorzichtigheid herken ik. ik dan nog in mindere mate als gert maar mijn neuroloog heeft me uitgelegd dat ik bij elke stap die ik doe eigenlijk automatisch moet gaan. zonder na te denken.
BeantwoordenVerwijderenmaar door je verlies van het brein moet ik steeds meer nadenken,op de dagopvang bijvoorbeeld naar de sportzaal lopen, het is steeds de vaste route maar voor mij is het steeds weer o, ja eind van deze gang en dan oja nu deze gang weer uitlopen , elke keer stop of sta ik eigenlijk stil en denk na klopt dit is het bekend / vertrouwd ja dan is het goed.
ook met tafeldekken, bijvoorbeeld stap 1 kopje ehh moet er een schotel of een lepel bij en zo gaat dat de hele dag door.
het word steeds moeilijke en trager.
daar door duurt alles langer
en zoals bij gert elke kleur tegel kan in eens een andere betekenis geven of diepte van moet of kan ik hier wel op stappen ?
mooi dat je genoten heb liefs frans
Wat ik er van weet is dat bij Alzheimer geleidelijk aan inzichten als diepte en totaal overzichten verdwijnen. Donkere vlakken op lichte vloeren worden ervaren als diepteen, onevenheden. Op de verpleegdeling waar ik werkte werd dit wel heel duidelijk toen bij een verbouwing een enthousiaste architect het idee had ingevoerd de lange gang op te vrolijken met donkere vlakken in een lichte ondergrond van marmoleum. Het stond mooi, maar al snel zagen we dat de bewoners er van in de war raakten. Men liep heel onzeker en sommigen durfden zelfs de gang niet meer op. Dus werd snel de vloer egaal van kleur gemaakt. En direct was het probleem opgelost.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het bijzonder mooi hoe je het allemaal "trekt", Simone. Wat doe je het geweldig !!
BeantwoordenVerwijderenVeel groet van Henk (van die caravan even geleden bij jullie in Zuidbroek)
Hallo Simone, wat is het stil op je blog? En al kennen we elkaar niet, ik stuur jullie daarom toch even een hartelijke groet.
BeantwoordenVerwijderen