Het verpleeghuis dat ik voor Gert heb uitgezocht en waar hij nu woont, heeft twee woningen met jong dementerenden. Ofwel twee groepen van elk zes mensen die om een of andere reden iets aan hun hoofd hebben. Dit kan het gevolg zijn van alcohol, drugs of een chronische ziekte zoals de ziekte van Alzheimer. De woning heeft een huiskamer met keuken erin en een lange gang waarin aan de ene kant zes kamers zijn, voor iedere bewoner een eigen kamer, en aan de andere kant kasten, badkamers en toiletten.
Gert heeft in zijn kamer een extra lang bed (Gert is iets langer dan 2 meter), zijn eigen stoel van thuis, een klein stoeltje voor het bezoek en een kastje met een tv, dvd-speler, tuner/cd-speler en bakjes met foto's, cd's, dvd's en singletjes. Aan de muur heb ik enkele foto's en een affiche van The Beatles opgehangen. Ik heb heel bewust bepaalde spullen van thuis in Gerts kamer gezet, maar ik weet niet of hij zijn spullen herkent. Hij loopt zelden de kamer van een andere bewoner in. Dus lijkt het erop alsof hij weet welke kamer de zijne is. Of zou hij zijn foto op de deur herkennen?
 |
| Gert op het kleine stoeltje: dat zit vast niet lekker! |
Bij het inrichten van zijn kamer dacht ik dat een tv voor Gert belangrijk zou kunnen zijn, in ieder geval om sport te kunnen kijken. Sport is er deze zomer genoeg: EK voetbal, tennis, EK atletiek, Tour de France en straks Rio. Tot nu toe ben ik echter de enige die af en toe zit te kijken. Het lijkt of Gert niet echt meer ziet wat er op tv is. Op geluiden reageert hij echter nog wel. Zet ik een van de cd´s op die ik voor hem heb meegebracht, dan tilt hij zijn hoofd op, lacht en neuriet soms mee. Ook reageert hij op de muziek die in de huiskamer te horen is. Dan begint hij zelfs af en toe op de maat mee te bewegen. Zeker als het de sirtaki is!
Simone mooi om het zo mee te beleven en ervaren.
BeantwoordenVerwijderenextra nog even jouw woorden:
"dan tilt hij zijn hoofd op, lacht en neuriet mee"
en mooier en stille bevestiging van het is goed zo.
Lieve Simone, wat een grote stappen heb je gezet.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte gewenst.
Zal voor jou niet gemakkelijk zijn geweest, hoewel je wel weet dat het niet anders meer kan.
Lees graag hoe het verder met jullie gaat.
Liefs, Engelien
Wat is er inmiddels veel gebeurd; grote veranderingen in jullie beider levens. Ik heb bewondering voor de manier hoe je alles hier kunt verwoorden op je blog. Ik hoop dat je man zich prettig voelt in zijn nieuwe leefomgeving en dat jij ook je weg hierin weer zult vinden...
BeantwoordenVerwijderenBeste Simone,
BeantwoordenVerwijderenDe periode dat je niet schreef deed me al vermoeden dat opname voor Gert in zicht was. Uit ervaring weet ik dat dat verschrikkelijk moeilijke beslissingen zijn. Fijn dat je mensen hebt die naast je staan en je bijstaan. Onmisbaar zijn ze. Ik wens je alle sterkte toe voor de komende tijd.
Groet, Janet
Hallo Simone en Gert, je blog volgend en de stilte in de afgelopen weken deed ook mij vermoeden dat Gert opgenomen zou worden. Wat een heftige tijd voor jullie beiden. Voor zo'n beslissing is moed nodig. Ik wens jullie een tijd toe waarin er nog vele mooie momenten van samenzijn mogen zijn. Momenten waarin jij, Simone, je steeds zal moeten aanpassen aan de beleving en de mogelijkheden van Gert. Maar je bent al zo ver gekomen, dat gaat vast lukken. Al zal het naast verdriet gaan.Ik wens Gert toe dat hij zich op de een of andere manier thuis gaat voelen daar waar hij nu is. En ik blijf je blog volgen. Bedankt voor het willen delen. Een hartelijke groet van mij, Neeltje
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenPetje af, Simone.... wat heb je het goed gedaan !
BeantwoordenVerwijderenIk bewonder je !
vele stapjes terug ....
BeantwoordenVerwijderen