Hernia

Zuidbroek, 16 januari 2010

In de nacht van donderdag op vrijdag liep ik met Bonne in de sneeuw. Niet omdat ik niet kon slapen of als eerste in de sneeuw wou lopen. Nee, ik was echt liever in bed gebleven. Maar Bonne lag te piepen in zijn bench. Dus naar buiten. Eenmaal buiten wilde hij nauwelijks lopen. Zitten lukte niet. Eigenlijk wilde hij alleen liggen. Af en toe piepte hij hard, gilde. Terug in de schuur wilde hij niet de twee treedjes naar de bijkeuken op: te hoog!? Ik liep met hem om naar de voordeur, een flinke trap op, maar met minder hoge treden. Dat zat niet goed! De volgende dag constateerde de dierenarts een hernia!

Wat zou dit alles een enorme paniek bij Gert teweeggebracht hebben. Die sneeuw, de kou, het gegil en gepiep van Bonne, mijn 'beheerste' paniek. Gert was altijd heel bezorgd voor Bonne. Als we een paar dagen weggingen en Bonne naar het dierenpension gebracht hadden, wilde hij het liefst de eerste dag al bellen of alles goed was met Bonne. Eenmaal thuis moesten we direct Bonne ophalen. Of Bonne het begreep? Ik denk het wel, want als hij ons zag, stormde hij op Gert af. Om vervolgens om te keren en de opvang weer in te rennen ...