Zondag was een rare dag. Al bij het opstaan ging het mis. Gert wilde wel douchen, maar had geen zin zich te scheren. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat zijn gezicht door het douchen warm en zacht was, en daardoor heel geschikt om glad geschoren te worden. Maar daar dacht Gert echt anders over. Tientallen keren bewoog hij het mesje over zijn rechter wang. De linker liet hij achterwege. Dat ging niet, wilde hij niet, deed hij niet. Hij was er helemaal klaar mee. Over en uit! De boze stemming bleef. Bij het ontbijt geen eitje: dat had hij nooit lekker gevonden. Dat wist ik toch wel. Geen thee, want dan moest hij plassen.Dat wist ik toch wel. Buiten op de bank in het zonnetje bleef hij maar mopperen: die kinderen in de straat pestten hem alleen maar, de buren waren knettergek, we moesten naar huis. Na een tijdje ben ik maar binnen gaan zitten.
's Middags gingen we naar de verjaardag van een van Gerts neefjes. Na de lunch had ik Gert gevraagd of hij de Ipod op zijn oren wilde. Wie weet werd hij daar vrolijk van. Na wat gebrom deed hij de koptelefoontjes in zijn oren. Zijn gezicht klaarde op. Hij floot mee, neuriede voor mij onbekende wijsjes en bewoog op de maat mee met de muziek. Gerts stemming was helemaal omgedraaid. Op de verjaardag probeerde hij zelfs gesprekken aan te knopen met zijn familie. "Het was net als vroeger op de Nettelhorst", zei hij blij. "Net als bij Coba, dat was leuk!" Net als vroeger bij zijn moeder thuis: Gert samen met zijn kleine neefjes. Fijn dat de dag zo voor ons eindigde. Een dag met twee gezichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten