vrijdag 29 mei 2015

Mijn lieverds!

Vanmorgen werd het Gert even te veel. De mevrouw van de thuiszorg (zoals Gert haar noemt) had Gert geholpen bij het douchen en nat scheren. Een plekje op zijn kin kreeg Gert niet goed gladgeschoren. "Volgens die mevrouw moet dat nog weg, maar ik weet niet hoe!" Ik legde aan Gert uit dat hij ook het scheerapparaat kon gebruiken. Maar het kwam niet binnen, Gert begreep maar niet wat hij nou moest doen. Maar die mevrouw had nog zo gezegd ... Hij werd heel verdrietig. Gelukkig was daar onze Bonne. Die hoorde Gert huilen en rende op hem af, legde een poot op Gerts benen en begon Gerts gezicht te likken. Gert hield Bonne stevig vast. Wat ben ik blij met die lieverds!
Gepost door op

6 opmerkingen:

  1. Jenni2 juni 2015 om 16:30

    Ik lees heel regelmatig je blog en ben vaak ontroerd of vertederd door wat ik lees. Ik snap dat het voor jou allemaal vaak erg zwaar moet zijn en wens je veel kracht, liefde en wijsheid en geduld toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown5 juni 2015 om 23:56

    Dank je wel voor je lieve woorden, Jenni. Het is zwaar. Dat is zo. Maar voor Gert is het echt het allermoeilijkst. Ik kan nog wel eens ontsnappen op momenten dat er iemand bij Gert is. Gert kan nooit meer aan Alzheimer ontsnappen. Daarom probeer ik het voor hem nog zo fijn mogelijk te houden.
    Lieve groet, Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem7 juni 2015 om 00:00

    Ook ik lees je blog al een hele tijd mee.
    Hoe herkenbaar zijn je verhalen, zowel in mijn werkverleden als privé.
    Verder herkenbaar omdat ik je herkende op de foto als oudbuurvrouw (4 huizen verderop) in Zb.
    Vriendelijke groet,
    Janet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Unknown16 juni 2015 om 15:01

      We zijn al bijna 5 jaar uit Zb weg! Wat gaat de tijd snel. Ik heb erg veel heimwee gehad naar onze boerderij en de omgeving met zijn bewoners. Maar om Gert nog aan een kleinere, makkelijker woning te laten wennen moesten we wel verhuizen. Eigenlijk is Gert nooit echt meer gewend geraakt in zijn nieuwe omgeving. We wonen gelukkig wel op een prachtige plek, een stuk dichter bij onze familie. En dat laatste blijkt ook heel belangrijk te zijn. Groeten van Gert en mij

      Verwijderen
  4. Jenni8 juni 2015 om 13:42

    Ik snap heel goed hoe je dat bedoelt, Simone en jouw reactie zegt weer genoeg :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Janet Raangs-van Wijk16 juni 2015 om 20:49

    Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)