Het is lente, nog even en de temperatuur bereikt de 20 graden en ik ga het hebben over kerst. Tja.
Gert vindt het heerlijk om met de snoeischaar takken in minuscule stukjes te knippen. Daarom heb ik de kerstboom voor hem bewaard. Dat was voor het geval dat Gert zich verveelt en wat wil doen. Van de week was zo'n moment. Ik sleepte de helemaal bruin geworden dennenboom naar de groenbak en legde uit wat de bedoeling was. Maar het duurde even voordat Gert begreep dat hij de takken van de kerstboomstam af moest knippen en die takken in kleine stukjes in de groenbak moest doen. En dat hij niet steeds weer takjes uit de groenbak moest pakken om die nog kleiner te knippen. Dat schoot niet op. Dus gooide ik af en toe wat takken in de groenbak, die Gert dan weer onder handen nam. De stam van de kerstboom hebben we inmiddels in het bos gegooid.
Ik ben niet echt van de 'lenteschoonmaak'. Maar toch kreeg ik het opeens in mijn hoofd om mijn voorraad in de keuken eens te bekijken. Hoe lang had ik die pakken bakmeel nou al? Hoeveel pakken macaroni stonden er in de kast? Bij deze actie kwam ik een pak tegen met ingrediënten om kerstkransjes te bakken. Dat leek me direct een goed idee. Het lukte. Enkele koekjes maakte ik te dun, waardoor ze snel keihard werden. Gert wilde aanvankelijk de koekjes niet eten, omdat ze volgens hem oud waren, nog van de kerst. Ik verbaasde me erover dat hij dit soort koekjes nog herkende en in verband bracht met kerst. Gelukkig proefde hij er wel een paar toen ik hem vertelde dat ik ze zelf gemaakt had. Maar toch vond hij het raar: kerstkransjes in de lente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten