zondag 15 september 2013
Paniek
Soms maak je iets mee, waardoor je een beetje in de buurt komt van wat iemand met dementie voelt. Vorige week gingen we naar een verjaardag. Ik had me al dagen druk gemaakt over het feit of we naar de verjaardag zouden gaan. We gingen. De jarige job had gezegd geen cadeau te willen hebben, maar het leuk zou vinden als je een gift aan een door haar gekozen goed doel zou geven. Onderweg wilde ik geld halen. Wat gebeurt: ik stop mijn pinpas in het apparaat en ... pincode vergeten. Ook die van mijn ander pinpas wist ik niet. Het zweet brak me uit. Gauw ging ik terug naar de auto waar Gert op me wachtte. Ik vroeg zijn pasje en pinde geld. Toen gauw naar de benzinepomp. Bij voorbaat gebruikte ik Gerts pinpas. Maar wat gebeurt: ik tank de foute benzine, de dure variant. Opnieuw paniek, een knoop in mijn maag, zweet. Terug in de auto zei ik niets, maar probeerde me heel even te ontspannen. Ik zou uit paniek een ongeluk veroorzaken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Simone, op de site van Alzheimer Nederland zag ik een link naar je blog. We zijn daar mantelzorgblogcollega's :-) Ik heb een link naar je blog bij mijn rijtje blogs gezet.
BeantwoordenVerwijderenDit bericht is zó herkenbaar: ik kan echt in paniek raken als ik niet meer weet waar ik dingen heb gelaten, of als ik de pincode niet meer weet ... Soms denk is: 'het zal toch niet ...' om dat toch snel weer naast me neer te leggen. Het schijnt dat hormonen en leeftijd ook invloed hebben op het geheugen ;-) en dat het niet gelijk iets hoeft te betekenen. Groetjes, Inge