Niet te ver

Tegen het avondeten laat ik de hond uit. Meestal ga ik alleen. Vandaag wil Gert meelopen. "Gezellig dat je meeloopt, Gert. Dan lopen we een klein rondje." We doen onze jas aan, ik maak de hond aan de riem vast en we lopen via de schuur naar buiten. Al in de schuur begint Gert met de opmerking dat we niet te ver moeten gaan. Ik zeg niets, maar raak een beetje geïrriteerd. Hadden we het er nou net vanmiddag niet over gehad dat ik het niet leuk vond dat Gert al bij het begin van een wandeling zei dat hij 'niet te ver' wilde? Zei hij toen niet dat hem dat niet leuk leek, niet prettig voor mij? Blijkbaar is er niets van dat gesprekje blijven hangen. Morgen ga ik weer alleen.