Niet alles tegelijk!

Bonne loopt in de hal te draaien en te blaffen. Wij zijn net terug van een rondje bos. Gert probeert zijn jas uit te krijgen. Die rits blijft erg lastig. Ik doe ook mijn jas uit, hang hem op de kapstok naast mijn sjaal, het tasje met snoepjes en plastic zakjes voor Bonne, en de riem van Bonne. Gert staat nog steeds te mopperen op die rits. Bonne blaft steeds harder, pakt een van zijn beertjes. En dan zie ik het: Bonne heeft flink gekotst op de deurmat (hoe krijg ik dat eruit?), midden in de hal (gelukkig op de tegels) en zelfs in zijn bench (die deken kan zo de wasmachine in). Op het moment dat ik dat allemaal zie, stapt Gert achteruit in de kots en begint Bonne zijn deken uit de bench te trekken. Wat een chaos! Ik duw Gert zachtjes de kamer in en sleep Bonne mee. Gert begrijpt er niks van en stribbelt tegen als ik zijn schoenen uit wil doen. Bonne blaft nog maar eens. Ik probeer Gert snel uit te leggen wat er aan de hand is, maar die heeft zijn hoofd nog bij die rits en heeft niets gezien van Bonnes maaginhoud. De hectiek heeft inmiddels bezit van me genomen. De adrenaline zit in mijn kruin. Ik heb geen geduld meer om te luisteren. Niet alles tegelijk! In de hal begin ik met dweiltjes, keukenpapier, emmers en sop de vieze boel weer op te ruimen. In de kamer zit Gert nog verdwaasd om zich heen te kijken. "Simone, ik kreeg alleen maar die rits niet open. Is dat nou zo erg?"