Haast

Haast is iets wat we niet meer zouden moeten hebben. Toch soms is het er wel. Daar ben ikzelf vaak de oorzaak van. Ik heb namelijk de neiging om vlak voordat we ergens heengaan, snel nog allerlei kleine probleempjes op te lossen: de planten water geven, een wc-rol ophangen, Bonnes waterbakje aanvullen, de kranten opbergen. Ach, noem maar op. Zo ging het ook vanmorgen. Druk bezig met onzindingen zeg ik tegen Gert dat we zo weggaan; we moeten naar de kapper. Of hij zijn jas alvast kan aandoen en Bonne in de bench kan doen. Ik weet 't wel: dit zijn te veel opdrachten in een veel te drukke omgeving. Ik weet ook wel dat hier dus niets van terechtkomt. Maar het gebeurt. Gert staat in de gang, volgt mij met zijn blik, kijkt wat Bonne doet (die voelt het al aan en sluipt de bench in) en wacht. Met een rood hoofd kom ik de gang in en begin op Gert te mopperen over zijn jas, de haast die we hebben, de bench die nog niet dichtzit, dat hij toch wel een beetje kan meewerken en nooit opschiet ... Afijn, helemaal verkeerd. Met gezichten als een oorwurm fietsen we naar de kapper. Fijn dat ze daar cappuccino hebben.