maandag 12 juni 2017

Het is nu lente

Je zou denken: "Hoe fijn is het niet dat het lente wordt? Het wordt warmer, bomen en struiken worden weer groen, de dagen worden langer, er komt meer kleur in de tuin door al die bloeiende bloemen, de zomer komt eraan." Dat zou je denken! Ik vond het helemaal niet fijn. Veel heftiger dan de maanden daarvoor kwamen herinneringen aan Gert naar boven. Wat deden we vorig jaar in deze tijd van het jaar? Waar waren we, waar maakten we ons druk om, hoe kwamen we de dagen door? Allemaal vragen die ik eigenlijk helemaal niet meer wilde beantwoorden en waar ik niet meer over wilde denken. Die lente kon me gestolen worden!

Jaren geleden kreeg Gert van een nichtje een schoolbordje in de vorm van een hartje. Gert vroeg  bijna elke dag: "Wat is het nu, is het nu lente?" Daarom hing ik het bordje aan de voordeur en schreef er voor hem op welk seizoen het was. Dat hartje hangt nog steeds aan de voordeur. Nog even en ik zet erop: "Op naar de zomer!"


2 opmerkingen:

  1. Dag Simone,
    Wat ben ik blij dat ik weer wat van je lees.
    En dapper van je dat je zo goed te best doet!
    Gert zou er blij mee zijn geweest, denk ik zo.
    Gemis is een heel rouwproces waar je door heen moet.
    Ik wens je veel sterkte toe.
    Groet, Engelien



    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn om weer iets van je te lezen. Regelmatig keek ik even op je weblog. Ja, wat zul je Gert missen. Rouwen, dat is heel hard werken, kost zoveel energie. Ik hoop dat de zomer je in ieder geval wat warmtw geeft. Sterkte Simone.

    BeantwoordenVerwijderen