Zo'n zondag

Gisteren, zondag, was weer eens zo'n dag dat alles anders verloopt dan je gedacht had. Nog in bed hadden Gert en ik het erover dat we moesten opstaan, ook al was het niet zo warm buiten bed. Ik stond op om met Bonne een half uurtje te gaan hardlopen. Gert wilde niet opstaan. Hij werd boos. Ik voorzag het ergste en dat klopte ook. Gert wilde ook niet eten, niet drinken, niet naar tennis kijken op tv, niet naar muziek luisteren: Gert wilde niets, alleen helemaal onder het dekbed met de elektrische deken aan in bed liggen. Pas na de lunch  - Gert gaf ik brood op bed - en nadat ik Bonne uitgelaten had, kwam Gert niet alleen voor de zoveelste keer in pyjama naar beneden, maar wilde zelfs zijn kleren aan. Toen die aan waren, zette ik een paar cd's op met muziek uit de jaren zestig en zeventig. Gert bewoog mee op de muziek, neuriede of floot er lustig op los en was echt vrolijk. Toen we 's avonds tegen twaalven naar bed gingen, zei Gert: "Het was een fantastische dag!" Daar dacht ik toch echt anders over.