Boosheid als wapen

Vrijdagmiddag kwamen twee vrienden van ons op bezoek. We kennen ze al erg lang. Hun trouwerij was een van de leukste die we meegemaakt hebben. Om twee uur haalde ik Gert op. Hij was vreselijk boos op de begeleidsters. Hij keek heel venijnig naar ze en trok mij mee naar de gang. Daar probeerde ik erachter te komen wat er aan de hand was. Wat bleek. Gert had op de groep verteld dat onze vrienden kwamen. Hem werd gevraagd of zij ook hun 'vrouwen' meenamen; of ze dus met z'n vieren kwamen. Gert probeerde uit te leggen dat dit niet zo was, dat die vrienden van hem (twee mannen) met z'n tweeën komen en met elkaar getrouwd zijn. De begeleidsters begrepen het niet. Gert vatte dit op als een groffe belediging van onze vrienden, die hem zo dierbaar zijn, en een rot streek om hem niet serieus te nemen. Verbaal lukt het Gert niet meer zijn mening te uiten, dan maar met boosheid.