Gert heb ik vanmorgen naar de groep (jongeren met dementie) gebracht. Een week lang thuis zonder de groep is toch wel erg lang voor hem. Hij had echt zin om te gaan. Eenmaal thuis heb ik met Bonne een flinke wandeling gemaakt. Daarna kwam de casemanager langs. Met hem bespreek ik hoe het met Gert en mij gaat. Hij is bijna de enige met wie ik ook mijn slechte momenten, domme handelingen en twijfels doorspreek. We moeten samen ook vaak lachen om wat er gebeurt of had kunnen gebeuren. Ook hebben we het erover hoe je bepaalde situaties zou kunnen aanpakken of voorkomen. Bijvoorbeeld hadden we het er vandaag over hoe groot de invloed van mijn humeur is. Ben ik geïrriteerd ergens over, dan merkt Gert dat meteen. En helaas: Bonne ook! Tja, wat dan in ieder geval vaak helpt, is een muziekje opzetten, een beetje hard. Dat vinden we alle drie leuk: Gert en ik zingen mee, Bonne blaft mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten