De handen uit de mouwen

In de tuin werken is niet een van Gerts hobby's. Bij onze vorige woning, de boerderij, hadden we een grote tuin die ik echt niet alleen kon bijhouden. Gert hielp mee. Achter de boerderij hadden we een kleine boomgaard met heel veel gras. Het was Gerts taak het gras te maaien. Ik moet zeggen: Gert deed dat vaak, zonder morren en goed. Je zag hem ruim een uur met de maaier van links naar rechts en van voren naar achteren bewegen met Bonne achter hem aan.

Bij onze huidige woning hebben we een klein tuintje. Nu maait Gert ook het gras, met een handmaaier. Maaien is vandaag nog niet nodig. Het is lang koud geweest. Het gras is nog kort, met helaas wel heel veel mos. Dan maar het groen afvoeren van de conifeer die we vorige week gekapt en in stukken geknipt op het gras hebben laten liggen. Het is heel moeilijk om Gert uit te leggen wat er moet gebeuren. Ik zie dat hij er niets van snapt. Ik besluit om dan maar zelf de kruiwagen, een snoeischaar en handschoenen uit de schuur te halen. Gert staat binnen op me te wachten. Hij heeft geen idee waar ik gebleven ben. Ik haal hem op en vraag hem het groen in de kruiwagen te gooien. Na een paar minuten zie ik Gert elders in de tuin met de snoeischaar in de weer. Dat schiet niet op! Samen doen we het groen in de kruiwagen en brengen het achterin de tuin. Als ik met de kruiwagen weer bij de conifeer sta, is Gert al naar binnen gegaan. "Wij zijn klaar. Toch?" Was het maar waar: er ligt nog een hele berg groen op het gras. We gaan weer aan de slag. Als het gaat regenen, zijn we allebei blij dat we naar binnen kunnen. Gert is blij dat de klus geklaard is, ik ben blij dat ik weer iets voor mezelf in mijn eigen tempo kan doen.