Broodtrommeltje

Gert neemt naar de groep een broodtrommeltje mee. Daarin zitten meestal twee boterhammen, een krentenbol en een pakje fruitkoekjes. Heel soms een mandarijn, maar die komt vaak terug. Het broodtrommeltje zit in een tasje van de Heao waar Gert gewerkt heeft. Om het broodtrommeltje zit een ptt-elastiek, waaronder ook het boekje zit waarin de begeleiders van de groep opschrijven wat Gert die dag op de groep gedaan heeft. Behalve het broodtrommeltje en zijn boekje zit er een Ipod in een etuitje vastgeknoopt aan een hengsel van het tasje. Ik pak het allemaal heel zorgvuldig in, want Gert blijkt het tasje de hele dag met zich mee te slepen. Het is zijn steun en toeverlaat. Hij raakt helemaal verward als ik bij zijn thuiskomst direct het tasje met inhoud opruim. "Nou ben ik alles vergeten."
De gehechtheid aan het tasje doet me denken aan de demente vrouw Ina die je ziet bij de mediaproductie 'Alzheimer experience', een productie waarbij je als het ware kan meekijken in het hoofd van een dementerende. Ina draagt in die productie een kinderboek met zich mee. Ik kon me dat bij de eerste keer kijken niet voorstellen. Nu ik Gert zo bezig zie, weet ik dat het aardig klopt. Dat Ina net als Gert het prettig vindt iets belangrijks van zichzelf bij zich te dragen. Dat geeft steun. Zoiets.