Dat was kerst!

Dat was kerst! Een wel heel wisselvallig gebeuren dit jaar. Eerste kerstdag gingen Gert en ik eind van de middag eten bij Gerts zus. Dat Gert niet veel zou eten, wisten we van tevoren. Dat eet hij de dagen erna wel weer bij. Wat het moeilijk maakte, was dat Gerts stemming tegen de tijd van het toetje helemaal omsloeg. Was hij eerst nog wel geneigd op zijn manier vrolijk mee te praten met de andere aanwezigen, een telefoontje tijdens het eten verstoorde wellicht zo zijn rust dat hij zich in zichzelf terugtrok en zacht tegen mij zei dat hij meteen naar huis wilde. Ik heb gauw mijn toetje opgegeten en ben met Gert naar huis gereden.

Tweede kerstdag kwamen mijn broer en schoonzusje bij ons koken en eten. Of dat nu te druk was, weet ik niet. Het begon in ieder geval weer heel vrolijk, maar na een tijdje begon Gert te slepen met kookboeken, Allerhandes en andere tijdschriften. Die moesten naar boven. Tijdens het eten ging het weer een tijdje goed, maar ook nu haalde Gert het toetje niet. Rond negen uur lag Gert al in bed. De rest van de avond heb ik lekker rustig zitten puzzelen met een wijntje onder handbereik. Ik heb echter een wat vreemd, onbestemd gevoel aan die kerst overgehouden.

Vanmorgen begon weer echt naar! Gert wilde 'naar huis', werd boos bij het aankleden, waardoor ik ook weer boos werd en ik uiteindelijk met Bonne ben gaan wandelen om de adrenaline bij mij te laten zakken. De rest van de dag verliep bij Gert wisselend: soms blij (zingend met de top 2000), soms somber (ik kan niks), soms vrolijk (ik moet de opening van de school doen, als de school weer begint). Straks soep met stokbrood eten (wie weet eet Gert wat) en als toetje ijs met warme cupcakes (restjes van de kerst). Morgen weer een dag.