Wat me de afgelopen week steeds weer bezighoudt, zijn de rondleidingen die ik inmiddels heb gehad in twee verpleeghuizen. Gert was steeds zo boos op me en zo slecht bereikbaar dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en afspraken gemaakt heb voor het bekijken en ervaren van verpleeghuizen, waar Gert wellicht een plek zou kunnen vinden. Want blijft die boosheid bestaan, dan weet ik dat ik het niet lang meer volhoudt. Ik heb gemerkt dat juist die boosheid me opbreekt. De hallucinaties, de onverwachte verhuizingen van spullen, de kranten en tijdschriften die overal en nergens liggen: ik blijf er heel rustig bij. Maar dagen boosheid, nooit iets goed doen, altijd op je tenen lopen, heel alert zijn op wat je zegt: dat breekt je op.
De verpleeghuizen waren heel verschillend. De een was ruim, groot, open, op een prachtige plek, maar met heel veel oudere mensen, veel rolstoelen, 15 mensen in een groep, tweepersoons kamers, weinig privacy. De andere had twee woningen voor jongdementerenden, eigen kamer, maar smalle gangen, kleine huiskamer. Ik kon me in beide huizen Gert niet voorstellen. Voor het ene huis veel te jong en beweeglijk, voor het andere huis wellicht te weinig assertief en daardoor eenzaam. Het zijn mijn inschattingen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe Gert zich zal handhaven op een plek niet bij mij. Ik heb besloten Gert voorlopig nog bij mij thuis te houden en meer hulp in te roepen om ervoor te zorgen dat ik af en toe even weg kan. Dat moet nog even lukken!
Wat lijkt me dat een vreselijk moeilijke overweging. Ik hoop dat jullie het nog een tijdje samen volhouden met extra hulp maar ik hoop ook dat je op een gegeven moment rust vindt bij het idee dat er plaatsen zijn waar je man heen kan als het thuis echt niet meer gaat. Sterkte en vergeet jezelf niet...
BeantwoordenVerwijderenDat zijn hele moeilijke overwegingen. Maar mag ik je aanraden toch rond te blijven kijken, al hoop ik ook voor jou dat Gert nog lang thuis kan blijven. Zijn er nog andere mogelijkheden bij jullie in de omgeving? Hoe verdrietig het ook zal zijn, er komt misschien een moment dat je toch die beslissing moet nemen. En misschien kun je in de toekomst een logeerperiode overwegen in een kleinschalig wonen project of verpleeghuis waar je je misschien kan vinden in de sfeer. Daar zijn indicaties voor. Om zo heel langzaam af te tasten wat gaat en niet gaat. Maar moeilijk blijft het. Sterkte en ik wens jullie alle goeds toe.
BeantwoordenVerwijderenHa Lieve Simone, mooi dat je Gert nog n tijdje bij je kan houden. sterkte hoor
BeantwoordenVerwijderen