Sinterklaas

Afgelopen weekend vierden we met Gerts familie Sinterklaas. We hadden lootjes getrokken. Ik maakte net als vorig jaar de surprises en gedichten. Op de avond zelf gaat alles een beetje aan Gert voorbij. Gert krijgt een pakje met een gedicht. Als zijn gedicht voorgelezen is, probeert Gert net als vroeger grapjes te maken, een complimentje te geven aan de maker. Ook al lukt het hem niet, het is toch nog een beetje de ‘oude Gert’. Dat is leuk.

Eenmaal thuis besef ik dat we in een gezelschap samen een beetje alleen zijn en steeds minder raakvlakken hebben met het leven van nog werkende en actieve familieleden. Ons leven gaat trager, is niet spectaculair meer en speelt zich in een kleine wereld af. Alles kost tijd, waardoor we nauwelijks nog toekomen aan iets buiten die kleine wereld. Hoe klein wordt die wereld?