Het is zondag, het regent, een harde wind maakt het koud. Ik heb Bonne net uitgelaten. Gert slaapt. Tijdens het wandelen kwam de theatervoorstelling van Lenette van Dongen afgelopen week weer in mijn gedachten. Ik ben er samen met Gert heen geweest. Het leek me een voorstelling die niet al te diepgaand zou zijn met niet te ingewikkelde verhalen en met veel lachen. En dat klopte. Bij Gert kwam het allemaal niet zo binnen. Hij keek strak naar het podium zonder ook maar één keer te lachen, terwijl dat soms echt wel op zijn plaats was. Na de voorstelling zei hij in de auto op weg naar huis dat hij het een mooie voorstelling vond. Ik weet niet of hij dat ook zo ervaren heeft of dat hij dat voor mij zegt. Hij is er de laatste dagen heel erg mee bezig dat ik leuke dingen doe: "Ga je vandaag nog iets leuks doen?"
Zelf maakt Gert ook leuke gebeurtenissen mee. Afgelopen vrijdag hebben ze als groep jong dementerenden zich even als rebellen gedragen: "Wij willen eruit!" hadden ze geroepen. Denk nou niet dat ze opgesloten zaten. Het was vooral dat samenspannen, wat ze een heel goed gevoel gegeven had. Ze hadden er als echte pubers vreselijk om moeten lachen. Gert vindt het steeds leuker om met gelijkgestemden te zijn: "Zij weten hoe het gaat en ik kan hen ook een beetje helpen." Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten