zaterdag 23 januari 2016
Buitengesloten
Wat was het koud de afgelopen avonden. En ik kan het weten, want op een van die avonden was ik buitengesloten! Bonne stond buiten in de tuin naar een onbekend hondje te blaffen. Dat moeten we niet hebben, dacht ik. Dus liep ik de tuin in om onze hond tot de orde te roepen en meteen mee naar binnen te nemen. Toen ik naar binnen wilde, bleek de deur van binnen op slot te zitten! Wat ik ook deed, wat ik ook riep, Gert begreep me niet. Hij zag mij helemaal niet staan. Hij keek boos naar zijn spiegelbeeld in het raam van de deur en werd bozer en bozer. Uiteindelijk plakte ik mijn neus tegen het raam, in de hoop dat hij zag dat ik achter die ruit stond en niet een boze man. Opeens pakte hij de sleutel beet, draaide die om en opende de deur. Gered!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik vind jou zó dapper!!
BeantwoordenVerwijderenHallo Simone, ik lees regelmatig je blogs via Stapje terug Blog. Ik ben onder de ondruk voor de wijze waarop je omgaat met de ziekte van je man. En dat zal vast niet zonder slag of stoot gaan. Je schrijft met zoveel respect en liefde over je partner. Dit wilde ik je even laten weten via een reactie. Zelf ben ik bekend met mensen met dementie, als verzorgende en als miMakker. Dat is vanuit een ander zichtsveld. Maar wat heb ik altijd respect gehad voor partners en andere familie, die steeds opnieuw zochten naar mogelijkheden om in contact te blijven met hun dierbare. Ik wens jou en je man alle goeds en kracht toe binnen dit onomkeerbare ziekteproces En blijf je volgen op je weblog. Een hartelijke groet van mij, Neeltje
BeantwoordenVerwijderen