Verwarrende tijden

"Ik ga geloof ik maar slapen." Gert heeft net zijn ontbijt op. Hij is vaak erg moe van alle ochtendrituelen, waardoor hij het gevoel heeft dat hij al een dag op is. "Nee joh, het is nog ochtend. We gaan eerst Bonne uitlaten. Kom je?" Het is Gert helemaal duister op welk moment van de dag we leven. Gelaten laat Gert zich in zijn jas helpen. Hij probeert zich te oriënteren: "Wat voor dag is het?" "Donderdag." "Moet ik nog ergens heen?" "Nee, je hoeft nergens heen. Maar we gaan nu eerst Bonne uitlaten. Kom." Ik probeer Gert elke dag 's ochtends na het ontbijt een stukje te laten lopen. Dat valt niet mee. Hij vindt het al gauw veel te ver. Gelukkig kan ik Bonne in de strijd werpen. Voor hem wil Gert wel een straatje om. Zelfs als Gert denkt dat het eigenlijk tijd is om naar bed te gaan.