Muziektherapie

Gisteren stond ik in de keuken te koken, toen Gert me riep. Er was iets op tv over Esther. Ik begreep niet wat Gert bedoelde, maar ging in de woonkamer toch even meekijken. Het ging over het belang van muziek voor mensen met een vorm van dementie. "Zie je, zo gaat het bij mij ook." Gert zat geboeid te kijken hoe enkele demente oudere mensen naar muziek luisterden via een ipod en met die muziek begonnen mee te zingen.
Sinds een paar weken heeft Gert een keer per week muziektherapie. Met de therapeute maakt hij muziek, luistert hij naar voor hem bekende melodietjes, neuriet hij mee of tikt of trommelt hij de maat. Gert wordt er heel blij van. Soms denkt hij dat hij muziekles heeft of dat hij in een band zal kunnen gaan spelen. Ik probeer hem duidelijk te maken dat het vooral om de beleving van de muziek gaat, dat de muziek hem vrolijk maakt en dat hij er actief door wordt. Gert begrijpt het wel, maar af en toe is hij weer die puberende slungelachtige jongen die met halflang haar en een gitaar in zijn handen voor de fotograaf poseert.