Het gekke is dat Gert al sinds half april naar de dagopvang gaat in een verpleeghuis (daar noemen ze de dagopvang 'het ontmoetingscentrum'), maar dat ik er nog niets in ons blog over opgeschreven heb. Waarom zou ik het daar niet over willen hebben? Gert heeft het er immers meestal best naar zijn zin. Hij kan er sporten in de gymzaal, fietsen op de hometrainer, wandelen met de hond en - met heel veel plezier - zingen met de andere deelnemers. Aan het eind van de middag is hij heel moe, maar vindt het prettig de anderen gezien te hebben.
Waarom heb ik er ondanks dat nog niets over gezegd? Dat wordt even piekeren. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten