Lunchgesprek

Simone: "Gert, wil je een boterham? Met worst?"
Gert: "Ik weet altijd wel ... Misschien dat daardoor ... Ik wil ... Tja ... Ik ..."

Simone: "Wil je thee?"
Gert: "Nou, dat is toch genoeg! Moet je kijken, man! Ik zou wel 'ns, gewoon dat je twee ... Als die ..., dan heb ik tenminste ... Dan kan je ..."

Pijn in de nek

´s Morgens klaagt Gert bij het opstaan over pijn in zijn nek. Komt het omdat hij al een uur half rechtop in bed wacht op het seintje dat we gaan opstaan? Of omdat hij zo krom begint te lopen? Of zou hij gewoon kou hebben gevat? Of komt het, zoals Gert zelf zegt, omdat het busje zo hobbelt? Wat de oorzaak ook is, volgende week komt een fysiotherapeute langs om Gerts nek eens goed te bekijken. Het wordt nog lastig om de pijn te verhelpen. Immers, oefeningen zijn Gert bijna niet meer te leren en onthouden doet hij ze zeker niet. Mogelijk wat masseren en wat rek- en strekoefeningen? We zullen zien.

Pioenrozen

De pioenrozen die op tafel staan, hebben we van lieve vrienden gekregen. Die rozen doen me eraan denken hoe ingewikkeld het af en toe is om bezoek te ontvangen. Soms herkent Gert het bezoek direct en loopt lachend en blij op het bezoek af. Maar al te vaak herkent Gert het bezoek niet meer. Dan loopt hij heel onwennig de kamer in waar het bezoek zich bevindt, en blijft onwennig en een beetje hulpeloos staan. Het is dan aan het bezoek om de eerste stappen te nemen. Weet ook het bezoek zich geen raad met de situatie, dan ontstaat er een patstelling, een soort vacuüm, waarin beide partijen als versteend naar elkaar staan te staren. Gelukkig lost zich dat dan ook wel weer snel op. Het blijft een intrigerende gebeurtenis.