Bonne wil hogerop

Kom ik van boodschappen doen thuis, dan kom ik soms in een enorme ravage terecht: Bonne heeft Gert erop gewezen dat hij bestaat en hogerop in de rangorde van onze roedel wil. Ook als ik in huis ben, pakt Bonne wel eens een tijdschrift of een boek. Maar ben ik uit zicht, dan gaat Bonne het bij Gert proberen. Gert is niet meer alert genoeg om te doorzien wat Bonne gaat uitvreten. Met tot gevolg dat er al een paar kranten verscheurd zijn voordat Gert het in de gaten heeft. Het enige wat hij zou kunnen doen, is Bonne in de bench doen, met het deurtje dicht. Maar dat kan Gert door de chaotische situatie niet meer bedenken. Bovendien krijgt hij de bench vaak niet meer dicht. De oplossing is dat ik Bonne alvast in de bench doe voordat ik wegga. Bonne en Gert begrijpen beide niet waarom, maar het voorkomt wel heel veel onrust.

Willem Drees sr.

"Het is een blauw boek. Het stond ergens in een ander huis in een hoekje. Over Drees." Gert zoekt al dagen naar een boek over oud-politicus Willem Drees sr. Zou het stemmen afgelopen woensdag Gert op de naam Drees gebracht hebben? Gert vertelt een ieder die het horen wil, heel trots dat wij de eerste bij het stemmen waren. Dat was niet zo, maar wat geeft 't. Het was heel prettig dat ik Gert bij het stemmen kon helpen. Niemand in het stemlokaaltje maakte er bezwaar tegen dat ik met Gert in een hokje ging staan. Gert stemde zelf. Dat is waar.

"Weet je nog in welk huis het boek stond, Gert?" Tja, dat weet Gert niet. Ik ook niet. Ik weet zelfs bijna zeker dat wij nooit een boek over Drees in huis gehad hebben. "Bedoel je misschien dat boek over Den Haag?" Ik laat hem Ach lieve tijd. 750 jaar Den Haag en de Hagenaars zien, een verzameling tijdschriften over Den Haag, ingebonden in een donkerblauwe band. Nee, dat is het niet. Ook de Ipad geeft niet de goede informatie. Zeker niet het Chinese artikel waarin Gert verzeild raakt. "Zal ik in de catalogus van de bibliotheek kijken of zij een boek over Drees hebben?" Ik vind 5 boeken die enigszins lijken op wat ik denk dat Gert bedoelt. Dat vindt Gert niet: "Nee, dat is hem niet." Ik doe nog een laatste poging: "Had jouw moeder vroeger misschien een boek over Drees?" Ook dat weet Gert niet. Wat nu? Laten we maar een broodje gaan eten.

Gedoe

's Morgens hebben we elke ochtend gedoe met het aankleden. Om te beginnen wil Gert zijn pyjama aanhouden, omdat het veel te koud is. Een t-shirt met een dikke trui: dat lijkt nergens op, veel en veel te koud. Dan de sokken: tien keer aan, tien keer uit, tien keer binnenste buiten. Alles gepaard met gemopper. Wil ik ook niet een grote mopperpot worden, dan is het soms het beste om Gert eerst maar wat aan te laten modderen en vervolgens rustig maar kordaat te helpen de pyjama uit te trekken en zo snel mogelijk de sokken aan te doen. Wel even wennen dit gedoe.

Carnaval

Ik wist niet wat me gisteren overkwam: Gert zat samen met de hele groep jongeren met dementie uit te puffen van de polonaise! Een polonaise! Met hoeden, petten en klompen waren ze door het huis gegaan, de echte carnavalsliedjes zingend. Gert en ik vinden 'Mien, waar is mijn feestneus' van Toon Hermans zo'n geweldig lied. Maar of ze dat gezongen hebben, weet Gert niet meer. Hij had een fantastische middag gehad. Lekker samen lol gemaakt, dat was het belangrijkste.

Concurrente

Bonne heeft flinke concurrentie gekregen. Bij de groep jongeren met dementie loopt Nana rond, een leuke, lieve hond. Ziet Nana Gert binnenkomen, dan spurt ze op hem af. Dat beloont Gert met een snoepje. Natuurlijk. Gert vertelt vaker dat Nana hem door moeilijke momenten heen helpt. Geweldig, zo'n hond.