Buitengesloten

Wat was het koud de afgelopen avonden. En ik kan het weten, want op een van die avonden was ik buitengesloten! Bonne stond buiten in de tuin naar een onbekend hondje te blaffen. Dat moeten we niet hebben, dacht ik. Dus liep ik de tuin in om onze hond tot de orde te roepen en meteen mee naar binnen te nemen. Toen ik naar binnen wilde, bleek de deur van binnen op slot te zitten! Wat ik ook deed, wat ik ook riep, Gert begreep me niet. Hij zag mij helemaal niet staan. Hij keek boos naar zijn spiegelbeeld in het raam van de deur en werd bozer en bozer. Uiteindelijk plakte ik mijn neus tegen het raam, in de hoop dat hij zag dat ik achter die ruit stond en niet een boze man. Opeens pakte hij de sleutel beet, draaide die om en opende de deur. Gered!

Verjaardag

Gerts verjaardag verliep met horten en stoten. Het begon niet gemakkelijk. Gert wilde niet uit bed komen, werd boos bij het aankleden en at en dronk niets. Bij de eerste visite ontdooide hij wat. Hij had geen idee waarom er iemand gekomen was, maar deed wel zijn best om mee te doen. De doos chocola werd gelijk aangebroken, het geld in zijn portemonnee gestopt. Toen de visite weg was, kwam de boosheid weer boven en ging Gert in bed liggen. 's Middags kwam onverwacht nog een buurman langs. Ik kwam net met de hond aanlopen en zag de buurman bij ons huis aanbellen. We liepen samen naar binnen. Daar liep Gert verdwaasd rond in zijn pyjama, tussen de jassen die hij van de kapstok had gepakt. Wat de buurman kwam doen, ontging Gert totaal. Het nieuwe jaar is verward begonnen.

Mevrouw!

Soms kan Gert helemaal in de tv opgaan. Vooral discussiërende mensen houden zijn aandacht vast. Ik moest vanavond denken aan het programma Kassa van afgelopen zaterdagavond. Enkele deskundigen spraken over de schadelijke stoffen die in bontjes op kinderjasjes aangetroffen waren. Gert ging op een meter afstand van de tv staan en begon te roepen: "Mevrouw! Mevrou-ouw!" En nog een keer. "Zij kan je niet horen, Gert", probeerde ik uit te leggen. Maar Gert keek mij alleen maar vernietigend aan: ik verstoorde de discussie.

Herman Finkers

Op oudejaarsavond hebben Gert en ik samen naar de oudejaarsconference van Herman Finkers gekeken. Gert zat gefascineerd op een meter afstand van de tv naar Herman te kijken. Met zijn armen maakte hij grote gebaren. Af en toe zei hij iets terug. Na de uitzending vroeg Gert mij hoe hij het gedaan had. Hij zou nou wel heel veel telefoontjes krijgen. Ik begreep het eerst niet zo goed, maar na een tijdje wist ik wat er gebeurd was. Gert was zo betrokken bij de tv-uitzending dat hij dacht dat hij echt met Herman Finkers gepraat had en dat hij Herman bij zijn optreden geholpen had. Dat de telefoontjes niet kwamen, vond hij dan ook onbegrijpelijk. Een van de volgende dagen keken we naar een conference van Jochem Meijer. Ook bij deze conference gebeurde hetzelfde: Gert had naar zijn idee een belangrijke rol in het geheel. Uitleggen hoe het echt was, ontkennen dat hij meedeed, leek me geen goed idee. Daarentegen prees ik hem met zijn rol. Gert was zo trots als een pauw.