zondag 22 november 2015

Keyboard

Gert verveelt zich. Foto's kijken was na een paar minuten niet leuk meer. Plaatjes draaien werd lastig, omdat ik de singletjes niet op de pick-up mocht leggen. Bij een dvd met muziek van The Hall of Fame ging Gert door het huis dwalen. Het keyboard dan maar. Ik heb het op de tafel gezet, de stroom aangesloten en een instrument gekozen. Gert gaat echter niet zitten. Hij denkt dat ik er zo een deuntje op kan spelen (wat niet het geval is). Uiteindelijk pakt hij de bijbehorende handleiding en lesboekjes, die we ooit hebben aangeschaft omdat Gert op het keyboard wilde leren spelen, en gaat in zijn stoel zitten. Hij is al minuten lang bezig met het bladeren in de handleiding. Af en toe zegt hij een woord dat hij in de handleiding leest. Ook goed.

Boosheid als wapen

Vrijdagmiddag kwamen twee vrienden van ons op bezoek. We kennen ze al erg lang. Hun trouwerij was een van de leukste die we meegemaakt hebben. Om twee uur haalde ik Gert op. Hij was vreselijk boos op de begeleidsters. Hij keek heel venijnig naar ze en trok mij mee naar de gang. Daar probeerde ik erachter te komen wat er aan de hand was. Wat bleek. Gert had op de groep verteld dat onze vrienden kwamen. Hem werd gevraagd of zij ook hun 'vrouwen' meenamen; of ze dus met z'n vieren kwamen. Gert probeerde uit te leggen dat dit niet zo was, dat die vrienden van hem (twee mannen) met z'n tweeën komen en met elkaar getrouwd zijn. De begeleidsters begrepen het niet. Gert vatte dit op als een groffe belediging van onze vrienden, die hem zo dierbaar zijn, en een rot streek om hem niet serieus te nemen. Verbaal lukt het Gert niet meer zijn mening te uiten, dan maar met boosheid.

vrijdag 13 november 2015

Dagbehandeling op z'n retour

Afgelopen week heb ik me behoorlijk zorgen gemaakt over de dagbehandeling. Gert gaat drie dagen per week (zes dagdelen) naar een ontmoetingscentrum. Daar zat hij aanvankelijk bij een groep van jong dementerenden. De laatste tijd laten ze Gert meer meedraaien met de bejaardengroep. Gert praat te slecht voor de groep jong dementeren. In die groep is er te weinig geduld om Gerts verhaal te begrijpen en op hem te reageren. Bovendien valt Gert anderen vaak in de rede, zodat hij als lastig wordt ervaren. Bij de groep bejaarden gebeurt dit alles ook, maar de ouderen storen zich wat minder aan Gert. Luistert er echt niemand meer naar Gert, dan wordt hij boos en verdrietig tegelijk. Met tot gevolg dat hij met zijn hoofd tegen de muur en met zijn rug naar de groep gaat staan, op de deuren gaat bonken, dreigt met zijn broodtrommeltje te gaan gooien of op de grond gaat liggen. Allemaal redenen om mij het voorstel te toen Gert eerder naar de groep te brengen (dan kunnen de begeleiders Gert een beetje paaien met een gesprek, een stukje muziek of film) en ook eerder op te halen (om de chaos aan het eind van de dag te voorkomen). Dus heb ik nu nog maar drie ochtenden per week voor mezelf. Daar ben ik niet zo blij mee! De hond uitlaten, boodschappen doen, koffie drinken en de krant lezen en de ochtend is bijna om.