maandag 29 april 2013

Hou je veilig!

Wat een feest, dat koningslied. Niet omdat het zo'n mooie melodie heeft, een lieve, pakkende inhoud heeft of gemakkelijk mee te zingen is. Nee, omdat er zoveel gedoe om is. Gert en ik genieten met volle teugen van al die commotie rond het lied voor onze koning. Vandaag nog, het houdt niet op:

Voorzitter Hans Wijers van het Nationaal Comité Inhuldiging vindt dat het Koningslied zijn doel voorbijgeschoten is. Er is een inschattingsfout gemaakt, zei hij op Radio 1. Het idee was om suggesties van Nederlanders door mensen met ervaring in het vak te laten samenvoegen tot een liedtekst, zegt hij. Dat leek een leuk idee. "Maar die tekst appelleert niet aan de smaak van heel veel mensen." (...) De opdracht was om mensen bij elkaar te brengen, samen te binden. "Dit heeft op zijn hoogst zo'n 30, 40 procent van de Nederlanders bij elkaar gebracht. En dat zit 'm in de tekst." (...) "We hebben er niet mee bereikt wat we hadden willen bereiken. Maar morgen gewoon meezingen en genieten van die dag, zou ik zeggen", is zijn advies.

WuppieNatuurlijk zingen wij mee! Ik heb de app van het koningslied op onze Ipad gezet. Wij vermaken ons opperbest met het meezingen van het lied. Het is veel te moeilijk voor ons, maar het samen zingen vinden we vreselijk leuk. Nu eens geen Frans Halsema, Dorus of Ja zuster, nee zuster, maar behalve het koningslied ook Brigitte Kaandorp met 'Lieve koningin' of de studenten met 'Je bent een koning'. Heerlijk!

dinsdag 23 april 2013

Bram

"Ik heb óók iets geks met cijfers. Zie ik iemand met honden, dan zeg ik: "Kijk, een man met vijf honden." Dat klopt gewoon niet, want jij zegt dan dat het er maar twee zijn. Ik zeg eigenlijk nooit twee, maar altijd meer. Gek is dat. Vanmorgen zei ik dat ik wel vijf zomerjassen heb, maar daar klopt ook al niks van! Ik lijk die Bram Moszkowicz wel."

Als reactie op een artikel in de Volkskrant van 23 april 2013 over strafpleiter Bram Moszkowicz die zijn beroep niet meer mag uitoefenen.

donderdag 18 april 2013

Annemiek

Drie jaar geleden verhuisden we. In je nieuwe omgeving ken je nog niemand. Maar soms denk je iemand te kennen. Neem nou Wilma. Het leek net of we haar bij ons nieuwe huis zagen lopen: een opvallende, excentrieke vrouw met een kleine teckeltje. Wilma. Intussen weten we wel dat die vrouw eigenlijk Annemiek heet, maar stiekem noemen we haar nog steeds Wilma. Annemiek heeft sinds kort een galerie in de winkelstraat. "Kijk nou, daar heb je Wilma!", roept Gert als we langs de galerie lopen. Annemiek kijkt ons verwonderd na. Alzheimer stak weer even de kop op.

vrijdag 12 april 2013

De handen uit de mouwen

In de tuin werken is niet een van Gerts hobby's. Bij onze vorige woning, de boerderij, hadden we een grote tuin die ik echt niet alleen kon bijhouden. Gert hielp mee. Achter de boerderij hadden we een kleine boomgaard met heel veel gras. Het was Gerts taak het gras te maaien. Ik moet zeggen: Gert deed dat vaak, zonder morren en goed. Je zag hem ruim een uur met de maaier van links naar rechts en van voren naar achteren bewegen met Bonne achter hem aan.

Bij onze huidige woning hebben we een klein tuintje. Nu maait Gert ook het gras, met een handmaaier. Maaien is vandaag nog niet nodig. Het is lang koud geweest. Het gras is nog kort, met helaas wel heel veel mos. Dan maar het groen afvoeren van de conifeer die we vorige week gekapt en in stukken geknipt op het gras hebben laten liggen. Het is heel moeilijk om Gert uit te leggen wat er moet gebeuren. Ik zie dat hij er niets van snapt. Ik besluit om dan maar zelf de kruiwagen, een snoeischaar en handschoenen uit de schuur te halen. Gert staat binnen op me te wachten. Hij heeft geen idee waar ik gebleven ben. Ik haal hem op en vraag hem het groen in de kruiwagen te gooien. Na een paar minuten zie ik Gert elders in de tuin met de snoeischaar in de weer. Dat schiet niet op! Samen doen we het groen in de kruiwagen en brengen het achterin de tuin. Als ik met de kruiwagen weer bij de conifeer sta, is Gert al naar binnen gegaan. "Wij zijn klaar. Toch?" Was het maar waar: er ligt nog een hele berg groen op het gras. We gaan weer aan de slag. Als het gaat regenen, zijn we allebei blij dat we naar binnen kunnen. Gert is blij dat de klus geklaard is, ik ben blij dat ik weer iets voor mezelf in mijn eigen tempo kan doen.

zaterdag 6 april 2013

Lebbis

Op de website van de Alzheimer Stichting staat:

Het Ministerie van VWS maakt deze kabinetsperiode 32,5 miljoen euro vrij voor de strijd tegen dementie. Dit geld is bestemd voor het Deltaplan Dementie: een publiek-private samenwerking die de explosieve groei van dementie moet  indammen. Minister Schippers en staatssecretaris Van Rijn zetten hiermee als eerste bewindslieden een belangrijke stap vanuit de Nederlandse overheid om het tij te keren nu het nog kan.

Vanmorgen hoorden we op Radio 1 het programma 'Spijkers met koppen'. Daarin reageerde cabaretier Lebbis op bovenstaand bericht. We zijn vaak naar optredens van Lebbis geweest. We weten hoe hij zich over van alles en nog wat kan opwinden. Toch schrokken Gert en ik beiden eerst even over het begin van zijn verhaal. Uitspraken over demente mensen die wij vroeger zelf ook deden en erg grappig vonden. Tja. In de loop van zijn betoog maakte Lebbis het meer dan goed: we zijn wel erg laat met dat geld om de groei van dementie tegen te gaan! Voor Gert komt het in ieder geval te laat.